Karate, origami en Japan.

Niemand zoals hij van Lucia van den Brink is een prachtige, sprankelende roman over de breuklijnen in ieders leven, van een jong en veelbelovend talent. Vol karate, origami en Japan.

Het verhaal

Renke heeft haar opa Pieter al een tijd niet gezien als ze opeens pakketjes van hem ontvangt, met post-its, kraanvogels van origami en dagboekfragmenten. Pieter is naar Japan vertrokken nadat hij te horen kreeg dat hij lijdt aan de ongeneeslijke spierziekte als. Waar Renke alle tijd van de wereld heeft, weet hij dat zijn dagen geteld zijn. Hij probeert er het beste van te maken en wil karatetraining volgen bij zijn vriend Yamada. Doordat hij langzaamaan afscheid moet nemen, krijgt de schaduwzijde van zijn persoonlijkheid soms de overhand. Op die momenten schrijft hij in zijn dagboek.

Als Renke haar baan verliest, reist ze haar opa achterna in een ultieme poging hem echt te leren kennen. In Nederland was ze voortdurend bezig haar leven te delen op haar blog en via social media, maar tijdens haar reis komt ze erachter dat niet alles te delen valt. Hoe graag ze dat ook zou willen.

Niemand zoals hij van Lucia van den Brink is een prachtige, sprankelende roman over de breuklijnen in ieders leven, van een jong en veelbelovend talent.

Mijn mening

Wauw, wat een tof boek! Ik vind het mooi dat dit verhaal bij mij herinneringen van vroeger naar boven haalde.Neem bijvoorbeeld het stukje dat Renke eindelijk wist welk liedje er de hele tijd in haar hoofd zat.

M’n opa, m’n opa, m’n opa

In heel Europa was er niemand zoals hij

Ik denk dat veel mensen dan wel even aan hun eigen opa moeten denken. Mijn opa deed altijd veel bij de basisschool waar ik naar toe ging. Hij deed van alles daar, noem het maar op en hij kon het. Helpen met de musical, mee gaan naar kamp, elke ochtend om dezelfde tijd de deuren open doen en er simpel weg zijn voor iedereen. En om die reden noemde ie-de-reen hem opa. Geloof me, als je een meisje van 6 bent dan snap je daar helemaal niks van. Want hallo, het is MIJN opa en niet die van Jantje, Klaasje of Suzie ;-).

Nou goed, om terug te komen op het nummer.. dat werd dus voor mijn opa gezongen als een bedankje voor alles wat hij altijd deed voor school. Tijdens het lezen kreeg ik dus eigenlijk allemaal flashbacks naar vroeger en dat was echt ontzettend fijn.

Ik weet dat dat heel persoonlijk is en vast niet iedereen heeft, maar ondanks dat kan ik het boek echt aanraden. Ik heb echt genoten van dit, iets wat korte, maar super mooie verhaal! Lucia bewijst dat een goed boek niet altijd een dik boek hoeft te zijn ;-). 4/5 sterren.

Ik heb dit boek ontvangen als recensie exemplaar. Dit beïnvloedt mijn mening over het boek niet. Nogmaals bedankt ambo|anthos.